۱۳۸۹ آبان ۶, پنجشنبه

جان من

تــــل خاکستـــــــر که سوزاندن ندارد جان من                         چشم خون گردیده گریاندن ندارد جان من
کُشتی و افکندی و گفتی جان فــدا می خواستی                         کُشته آخر جانِ جــان دادن ندارد جان من
من پریدم سوی خورشید و پــر و بالم بسوخت                          پر شکسته بال و پر دادن ندارد جـان من
خسته و رنجور و گریان ، دل شکسته ، نا امید                        این چنـــینـــم ارزش ماندن ندارد جان من
یـــــــا ســــوار کاروان عاشقی بـــــــــاید شدن                         یـــا دگر مویه به جا ماندن ندارد جان من
راه دیگر چون نمی دانـــــم بجــــز کوی دلــت                         عاشق درمـــانده را راندن ندارد جان من
خود به دست خود مرا بر خاک ســرد انداختی                         بر مزارم مرثیــــه خواندن ندارد جان من               

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر